*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 1073
https://telegram.me/adabvaerfan
ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء شا نزدهم ـ صفحه 312 )
( قسمــت سیـزدهـــم)
خـانـه ی تنهــایی
( جزء شانزد هــم صفحــه 315 آیه 55 )
بسم الله الرحمن الرحیم
مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَفِیهَا نُعِیدُکُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَةً أُخْرَى
ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :
از این [زمین] شما را آفریده ایم در آن شما را بازمى گردانیم
و بار دیگر شما را از آن بیرون مى آوریم
نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :
... وَ مِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَةً أُخْرَى
گویند : آدمی هم قالب است ، هم ودیعه !
تن هـــــــا همه قالب انــــــد ،
و روح هــــــــا همه ودیعــــــه !
نسبت قالب ها به خـــــــــاک است ،
و نسبت روح هــــــــــا به قُـرب جــــــلال ،
قالب ها را به فضل و لطف خود می پروراند ،
و روح ها را به کشف جلال و لطف جمال می پروراند !
قالب ها در دنیـــــــــــا به پرستش مشغــــــول ،
و روح ها به دوام شناسائی موصــــــوف ،
کار قالب هــــا روزه و نمـــــاز است ،
و کار روح هــــــــا ، همـــــه راز و نیــــــاز !
تن را گفت : چون عبادت کردی ، به کار جهان پرداز ،
( فانتشرو فی الارض وابتغوا من فضل الله )
روح را گفت : به سوی خداوند راغب باش ،
( فَاسعَــــــو اِلی ذِکـــــــــرِالله )
نوازش تن را وعده ی بهشت به نسیــــه داد !
و نوازش روح را به نقــــــــد داد و گفت :
من همنشین ذاکـــــر خود هستم ،
من نزدیک بنده ی امیدوار به خود هستم ،
و هرجا هستید من با شمایم .
( فَمَعَـکُم اَینَ ما کُنتُم )
خداوند در عهد ازل با تن ها گفت : من خــدایــــم ،
و با ارواح گفـــت : مــــــــن دوستــــــــــم !
آن اظهـــار قــــدرت و ربوبیّت است ،
و این اظهار مهــــــر و محبت !
با تن ها گفت : شما آنِ منید ،
و با روح ها گفت : من آنِ شمایم !
چون بنـــــده را در خـــــــاک نهنــــــــد ؛
خــــــاک با وی به سخــن درآیــــد ! و گوید :
مــن خــانـــــــه ی تنهــــــائیــــــم ،
من خــانـــــــه ی غــــربتـــــم ،
من خــانـــــــه ی تاریکـــــــــی ام ،
این است آن چه من برای تو آمـــــاده کرده ام ،
برگو برای خود چه آمــــــاده کرده ای ؟
اگر بنــــــــده به یـــــــاد خــــــدا بــــــودی ؛
ندا رسد که ای فرشتگان من ؛
غریبی که خویشان او از او دور شدند ؛
وحیدی که نزدیکان او او را تنها گذاشتند ؛
این آدمی است که در دنیــــا از مــــا یـــــاد می کرد ؛
و پیوستــــــــــه در ذکـــــــر مـــــــــــا بود ،
پس مــــــــــا گوئیم ای بنـــده ؛
ای بی چاره ی درمانده ؛
ای که زبان گویایت خاموش شده ؛
ای که دل دانایت از ترس رستاخیز خون گشتـه ؛
ای که لشکر امیـــــــدت راه هزیمت گرفتـه ؛
ای که رخت عمرت تــــــــــاراج شده ؛
همه رفتند و تو را تنها گذاشتند !
ولی مـــــــــــا مـانـدیـــم ،
همه برگشتند و مـــــا بر وفــائیـــــم ،
همه بگذاشتنــــد و مـــــــــــا برداشتیــــــم ،
بنده ی من ؛ بدان که تو مشمول رحمت من هستی ،
و در رستاخیــــــــز در کنف حمایت منی !
موضوع :
نظر ()